• Żegnamy Absolwentów Ekonomika

            29.04.2021

            30 kwietnia 2021 r. żegnamy kolejny rocznik absolwentów Zespołu Szkół Ekonomicznych i Ogólnokształcących nr 6 w Łomży, którzy otrzymają z rąk swoich Wychowawców świadectwo ukończenia VI Liceum Ogólnokształcącego lub Technikum Nr 6. Będzie to dla nich ostatnia wspólna uroczystość i zamknięcie kolejnego etapu w życiu.

            Z tej okazji, Pan Dyrektor Paweł Drożyner przygotował okolicznościowe przemówienie:

             

            „Nikt wam nie powie żegnaj,

            Mówią Wam „do widzenia”.

            Przed Wami droga niejedna.

            Droga ludzkiego istnienia”

             

            Wysoka Rado Pedagogiczna, Drodzy Absolwenci, Szanowni Rodzice,

             

            z powodów oczywistych nie dane jest nam spotkać się ze wszystkimi Absolwentami, Radą Pedagogiczną i Rodzicami w szkolnej sali gimnastycznej i pożegnać naszych jeszcze uczniów, a już od 30 kwietnia Absolwentów z  rocznika 2021. W specjalnym reżimie sanitarnym spotkamy się na skromnej uroczystości zakończenia nauki z poszczególnymi zespołami klasowymi i ich wychowawczyniami, a drogą elektroniczną pragnę skierować do Nauczycieli i Rodziców, kilka słów pożegnania i refleksji.

            Wręczone Wam - Absolwentom - świadectwa ukończenia szkoły są symbolem „wejścia” w świat dorosłych, początkiem rozpoczęcia ciekawej drogi życiowej - będzie nią dalsza edukacja, praca, zdobywanie nowych umiejętności, satysfakcja, że pokonujecie własne słabości i osiągacie wyznaczone cele. Jesteśmy przekonani, że potraficie odnaleźć swoje miejsce w życiu, że będziecie dobrymi i odpowiedzialnymi ludźmi. Wierzę, wraz z całą Rada Pedagogiczną, że 126 osób, po trudnych zmaganiach z 3 lub 4-letnią rzeczywistością szkolną, a w części z rzeczywistością nauki zdalnej, potrafi odróżnić Światło od Ciemności, Dobro od Zła. Wierzymy też, że będziecie ludźmi energicznymi, przedsiębiorczymi, wrażliwymi, mądrymi życiowo. Wasze przejście z młodzieńczości w dorosłość dokonywało się w szkole, w domach rodzinnych, w trudnym okresie pandemii i dlatego gorąco i serdecznie chcę podziękować całej Radzie Pedagogicznej, a w szczególności Waszym wspaniałym Wychowawcom: Pani Sylwii Wądołowskiej, Pani Izabeli Haponik, Pani Beacie Raczkowskiej, Pani Grażynie Mirkowskiej, Pani Ewie Walewskiej oraz Pani Agnieszcze Wądołowskiej-Pieniek za przeprowadzenie Was przez ten trudny czas edukacji, za życzliwą opiekę i pomoc. Słowa wdzięczności kieruję też pod adresem Waszych Rodziców - dziękuję Państwu za pomoc we wspólnym edukacyjnym dziele kształcenia i wychowania naszych uczniów, a Waszych córek i synów. Wierzę, że będziemy razem dumni z ich dorosłych dokonań.

            Życzę wszystkim Absolwentom, by spełniali swoje marzenia, wszelkiej pomyślności w działaniach, zdrowia, siły, optymizmu. Tym z Was, których czekają  egzaminy maturalne życzę jak najlepszych wyników, wszystkim życzę jasnego i pięknego Życia.

             

            „Nikt Wam nie powie „wracaj”

            Mówią Wam „już dorosłeś”

            Przed Wami miłość i praca

            I całe życie nieproste

            Jesteś dorosły zatem

            Ruszaj, „Przyszedł Twój czas”.

            Krzysztof Klenczon - „Twój czas”.

            Z wyrazami szacunku

            Paweł Drożyner

             

            Kilka słów do młodzieży skierowała również w imieniu całej Rady Pedagogicznej Pani Natalia Przestrzelska:

             

            Drodzy Absolwenci Ekonomika!

            Podczas lat spędzonych w szkolnych murach stworzyliście wiele pozytywnych wspomnień przyjaźni na całe życie, pierwszego wrześniowego poranka czy życzliwych nauczycieli, którzy wskazywali Wam właściwy kierunek w życiu. Choć pogodne dni w naszej szkole niekiedy przysłaniały ciemne chmury…, to już za Wami!

            Właśnie teraz wkraczacie w kolejny okres Waszego życia, który będzie zapełniany pięknymi wydarzeniami. Bądźcie szczęśliwi i z optymizmem spoglądajcie w przyszłość, a słowa piosenki Marka Grechuty niech Wam o tym przypominają:

            „Ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy
            Ważnych jest kilka tych chwil, tych, na które czekamy
            Ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy
            Ważnych jest kilka tych chwil, tych, na które czekamy”

            Opracowała: Natalia Przestrzelska

            ZdjęciePexels z Pixabay

          • 81 Rocznica zbrodni katyńskiej

            14.04.2021

            „Tej nocy zgładzono prawdę​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​

            w katyńskim lesie...

            Zdradzieckim strzałem w czaszkę

             Pokwitowano Wrzesień...

            Związano do tyłu ręce ,

            By w obecności kata

            Nie mogły wznieść się błagalnie

            Do Boga I do świata (...)"

            autor: Feliks Konarski

             

            13 kwietnia obchodzimy rocznicę zbrodni katyńskiej oraz drugiej z 4 deportacji obywateli polskich na Wschód.

            13 kwietnia 1943 roku Niemieckie Biuro Informacyjne podało komunikat o odkryciu masowych grobów polskich oficerów pod Smoleńskiem. Niedługo później w lesie katyńskim rozpoczęto ekshumacje. Prace pod nadzorem Wehrmachtu prowadziły Komisja Techniczna PCK i komisja międzynarodowa.

            13 i 14 kwietnia 1940 r., a więc w czasie, kiedy NKWD mordowało polskich jeńców i więźniów, ich rodziny stały się ofiarami drugiej, masowej deportacji w głąb Związku Sowieckiego.

            5 marca 1940 roku Biuro Polityczne KC WKP(b) zaaprobowało wniosek Ludowego Komisarza Spraw Wewnętrznych ZSSR (szefa NKWD) Ławrientija Berii (zawarty w tajnym piśmie nr 794/B (794/Б) z 2 marca 1940 r.) o rozstrzelaniu oficerów Wojska Polskiego i funkcjonariuszy Policji Państwowej więzionych w obozach w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz polskich więźniów przetrzymywanych przez NKWD na obszarze przedwojennych wschodnich województw Rzeczpospolitej Polskiej. Łącznie ok. 22 tysięcy obywateli polskich.

            Pismo zatwierdzili: Stalin, Woroszyłow, Mołotow i Mikojan. Widnieją również na nim dopiski sekretarza: Kalinin – zaKaganowicz – za. Zgodnie z tym pismem Biuro Polityczne KC WKP(b) w dniu 5 marca 1940 roku wydało tajną decyzję nr P13/144 z zaproponowanymi  przez Berię wnioskami.

            Beria pisał między innymi: „W obozach dla jeńców wojennych NKWD ZSRS i w więzieniach zachodnich obwodów Ukrainy i Białorusi w chwili obecnej znajduje się duża liczba byłych oficerów armii polskiej, byłych pracowników policji polskiej i organów wywiadu, członków nacjonalistycznych, kontrrewolucyjnych partii, członków ujawnionych kontrrewolucyjnych organizacji powstańczych, uciekinierów i innych. Wszyscy są zatwardziałymi wrogami władzy sowieckiej, pełnymi nienawiści do ustroju sowieckiego”.

            Oceniając, że wszyscy polscy jeńcy wojenni przetrzymywani w obozach oraz Polacy znajdujący się w więzieniach „są zatwardziałymi, nierokującymi poprawy wrogami władzy sowieckiej”, Beria wnioskował, aby sprawy 14,7 tys. jeńców i 11 tys. więźniów rozpatrywać w trybie specjalnym, „z zastosowaniem wobec nich najwyższego wymiaru kary - rozstrzelanie”, bez wzywania skazanych, bez przedstawiania zarzutów, bez decyzji o zakończeniu śledztwa i bez sporządzenia aktu oskarżenia.

            22 marca 1940 roku Beria wydał tajny rozkaz nr 00350 „O rozładowaniu więzień NKWD USRR i BSRR”, który stanowił podstawę do rozpoczęcia mordowania polskich jeńców wojennych i więźniów.

            3 kwietnia 1940 r. NKWD rozpoczęło likwidację obozu w Kozielsku, a dwa dni później obozów w Starobielsku i Ostaszkowie. Z Kozielska 4404 jeńców przewożono do Katynia i zamordowano strzałami w tył głowy. 3896 jeńców ze Starobielska zabito w pomieszczeniach NKWD w Charkowie, a ich ciała pogrzebano na przedmieściach miasta w Piatichatkach. 6287 jeńców z Ostaszkowa zabito w gmachu NKWD w Kalininie (obecnie Twer), a pogrzebano w dołach śmierci w miejscowości Miednoje.

            Na mocy decyzji z 5 marca 1940 r. NKWD wymordowało także 7305 obywateli polskich przebywających w różnych więzieniach na terenach włączonych do Związku Sowieckiego.

            Wstrząsającymi dowodami  są różne pamiątki po zamordowanych: niewysłane lub otrzymane kartki pocztowe, medaliki, fotografie najbliższych, dokumenty i inne. Szczególnym świadectwem zbrodni są pamiętniki znalezione przy ofiarach.  Ich zapiski, prowadzone na każdym dostępnym skrawku papieru, składają się na poruszający obraz obozowego życia. Jakie były myśli, plany i marzenia jeńców, nieświadomych czekającego ich losu?

            Podporucznik Wacław Kruk 9 kwietnia notował:

            (…) Jest godz. 14.30. Zajeżdżamy do Smoleńska. Na razie stoimy na dworcu towarowym. (…)  Jest to wieczór, minęliśmy Smoleńsk, dojechaliśmy do stacji Gniezdowo. Wygląda tak jakbyśmy mieli tu wysiadać bo kręci się wielu wojskowych. W każdym razie dotychczas nie dali nam nic dosłownie do jedzenia. Od wczorajszego śniadania żyjemy porcją chleba i skromną dawką wody.

            Podpułkownik Adam Solski został wywieziony 9 kwietnia. „Piąta rano. Od świtu dzień rozpoczął się szczególnie. Wyjazd karetką-więzienną w celkach (straszne!). Przywieziono [nas] gdzieś do lasu; coś w rodzaju letniska. Tu szczegółowa rewizja. Zabrano [mi] zegarek, na którym była godzina 6.30 (8.30). Pytano mnie o obrączkę, którą (…). Zabrano ruble, pas główny, scyzoryk (…)” – opowiadał.

            Przez długie lata starano się usunąć z pamięci Polaków fakt zbrodni katyńskiej lub wmawiano mam, że to zbrodnia niemiecka,  a nie bolszewicka. Dopiero od upadku komunizmu o zbrodni katyńskiej można mówić otwarcie.

            Współczesnym zjawiskiem w kształtowaniu tzw. „prawdy historycznej” jest jej zakłamywanie, zamazywanie rzeczywistości,  gdzie kata przedstawia się jako ofiarę, a z ofiary czyni się sprawcę.

            Tym bardziej o takich faktach należy przypominać, zachować w pamięci szczególnie młodszych pokoleń. 

            „Dlaczego nie pisze się tak jak się mówi?

            Nie pisze się tak jak się kocha?

            Nie pisze się tak jak się cierpi?

            Nie pisze się tak jak się milczy?

            Pisze się trochę tak jak nie jest”.

            Opracował: Krzysztof Domalewski

            Źródło: https://ciekawostkihistoryczne.pl

                                                                                                                                                                                         https://isp.policja.pl